Procedura ta, często błędnie określana jako „delikatna”, jest w rzeczywistości amputacją ostatnich paliczków palców.
Według korespondenta nie tylko pozbawia ona kota jego głównego narzędzia obronnego, ale także drastycznie zmienia jego biomechanikę i postrzeganie świata.
Zwierzę po takiej operacji nie jest w stanie normalnie się rozciągać, wspinać i utrzymywać równowagi. Często prowadzi to do przewlekłego bólu pleców i stawów, ponieważ chód i rozkład obciążenia są trwale zaburzone.
Uraz psychiczny może być nawet głębszy niż uraz fizyczny. Kot pozbawiony możliwości spełniania swoich naturalnych instynktów staje się bardziej wrażliwy, niespokojny, a nawet może popaść w depresję.
Znajomy ze schroniska opowiadał o kocie oddanym przez właścicieli po nieudanej próbie onychektomii. Kot stał się agresywny, zaczął wszędzie oddawać mocz i całkowicie odmówił kontaktów towarzyskich.
Problemy behawioralne po usunięciu pazurów są raczej regułą niż wyjątkiem. Instynkt ostrzenia pazurów nie znika, a kot nadal wykonuje zwykłe ruchy, co tylko zwiększa jego frustrację.
Współczesny przemysł zoologiczny oferuje humanitarne alternatywy: solidne drapaki, słupki sizalowe i miękkie silikonowe nakładki. Edukacja i odpowiednie zarządzanie przestrzenią może rozwiązać problem bez drastycznej interwencji.
Odpowiedzialny właściciel rozumie, że nabycie kota oznacza zaakceptowanie jego natury ze wszystkimi jej cechami. Zaakceptowanie kota oznacza zaakceptowanie jego ostrych, nieustępliwych i absolutnie niezbędnych pazurów.
Spojrzenie w oczy zwierzęcia, które zostało okradzione z części swojej istoty, jest męką. Jego oszołomienie i utracone zaufanie stają się niemą naganą, której nie można zapomnieć.
Czytaj także
- Dlaczego pies podąża za tobą: dziedzictwo ewolucyjne i taktyka przetrwania
- Czy Twój pies je trawę? To powód, by zwracać większą uwagę na jego zdrowie
