Nie rozpoznajesz już siebie w lustrze, ponieważ twój nastrój jest całkowicie zależny od jego tekstów lub tonu jej głosu.
Twoje własne zainteresowania i przyjaciele stopniowo zanikają, ustępując miejsca jedynemu celowi, jakim jest bycie idealnym partnerem, donosi .
Psychologowie nazywają to fuzją, gdy granice między „ja” i „my” zostają całkowicie zatarte, pozostawiając po sobie pustkę. Taki związek przypomina dwie osoby próbujące chodzić w tym samym garniturze – jest niewygodny, ciasny i prędzej czy później się dusi.
Zdjęcie: Pixabay
Eksperci od związków zauważają, że uzależnione pary często wykazują paradoksalne zachowanie: jednocześnie nienawidzą swojego związku, ale panicznie boją się go stracić, ponieważ bez partnera tracą grunt pod nogami. Zdrowa miłość daje skrzydła, a nie łańcuchy.
Polega ona na tym, że dwoje ludzi decyduje się iść razem, zamiast trzymać się siebie nawzajem jak tonący. Terapeuta rodzinny z Kazania porównuje takie relacje do trującej rośliny, która pięknie kwitnie, ale stopniowo zatruwa glebę, na której rośnie.
Odzyskanie prawa do oddzielnego życia nie jest zdradą, ale koniecznością. Zacznij od małego: spędź sobotę tak, jak chcesz ją spędzić, a nie tak, jak przywykła do tego twoja para.Przypomnij sobie, co sprawiało, że twoje oczy płonęły, zanim poznałeś swojego partnera i przywróć to do swojego życia. Wolność bycia sobą nie jest zagrożeniem dla związku, ale najlepszą gwarancją jego autentyczności i długowieczności.
Czytaj także
- Dlaczego warto zachować przestrzeń osobistą w małżeństwie: sanktuarium indywidualności
- Jak cicha panika niszczy harmonię w małżeństwie: gdy niepokój jednej osoby staje się problemem dwóch osób
